Pałac w Sulisławiu

[Schloss Zülzhoff ]

W 1373 r. późniejszy Zülshof został nazwany „Swliczow”. Należał do biskupiego księstwa Nysy, które od 1342 r. było lennem Korony Czeskiej. Pisownia „Schuluchow” została odnotowana w 1375 roku, a „Czulschow” w 1375 roku. Po jego zniszczeniu w czasie wojny trzydziestoletniej zbudowano przybudówkę, wokół której utworzono dzielnicę majątkową.

Po pierwszej wojnie śląskiej w 1742 r. dzielnica Zülzhof wraz z większością Księstwa Nyskiego przypadła Prusom. Księstwo Nyskie zostało sekularyzowane w 1810 roku. Od 1816 r. majątek Zülzhof należał do powiatu Grottkau w powiecie opolskim. Od 1874 r. majątek Zülzhof został włączony do powiatu Giersdorf, który składał się z gmin wiejskich Hohen- i Nieder-Giersdorf oraz powiatów Hohen- i Nieder-Giersdorf oraz Zülzhof. W dniu 1 marca 1932 r. powiat Zülzhof został połączony z gminą wiejską Giersdorf

W wyniku II wojny światowej Zülzhof, podobnie jak większość Śląska, znalazł się w 1945 r. pod polską administracją. Następnie zmieniono jego nazwę na Sulisław i włączono do województwa śląskiego. Ludność niemiecka została w dużej mierze wysiedlona. Od 1950 r. Sulisław jest częścią województwa opolskiego. W 1999 r. została włączona do nowo utworzonego powiatu brzeskiego.

zdjęcia i montaż: D.Poborski

Pałac i jego historia:

Historia tutejszego zamku sięga średniowiecza, związanego legendarnym rycerskim zakonem Templariuszy. Jednak obecny pałac, utrzymany w neogotyckim stylu, powstał na przełomie XIX wieku, w wyniku rozbudowy dokonanej przez Hansa Karla Gottharda, hrabiego von Schaffgotsch, syna ówczesnych właścicieli pałacu w Kopicach. Narodził się on 15 listopada 1859 roku i słynął z buntowniczego ducha oraz trudnych relacji z ojcem, Hansem Ulrichem Schaffgotsch. Niestety, młody hrabia nie dysponował wystarczającymi środkami finansowymi, by nabyć i rozbudować pałac, dodatkowo prowadząc liczne spory z ojcem.

W rezultacie, matka Hansa Karla, Joanna Gryzik von Schomberg-Godulla, znana jako „Śląski Kopciuszek”, podjęła decyzję o zakupie pałacu w Sulisławiu w 1888 roku, aby zapewnić synowi godne miejsce zamieszkania. Hans Karl zamieszkiwał w pałacu do 1908 roku, kiedy zdecydował się go sprzedać, przenosząc się sam ponownie do Kopic. To wydarzenie rysuje fascynującą kartę historii tego miejsca, gdzie zawirowania rodziny von Schaffgotsch splatają się z pięknem neogotyckiej architektury pałacowej.

W 1917 roku, majątek w Sulisławiu obejmował obszar 505 ha, z czego 238 ha stanowiły pola uprawne, 36 ha łąk, 219 ha lasów oraz 12 ha dróg, dziedzińców gospodarczych i innych terenów użytkowych. W księgach adresowych z lat 1917-1937, właścicielem stanu ziemskiego Jędrzejów, który obejmował Sulisław, był zapisany Johannes hrabia von Francken-Sierstorpff.

W 1930 roku, całościowa powierzchnia dóbr wyniosła 2067 ha, z Sulisławiem zajmującym 323 ha, w tym 59 ha pól uprawnych, 42 ha łąk i pastwisk, 214 ha lasów, oraz 8 ha dróg, dziedzińców gospodarczych i innych terenów użytkowych.

Po zakończeniu II wojny światowej, posiadłość została przejęta przez państwo polskie. Liczne zmiany zarządców doprowadziły do stopniowej dewastacji rezydencji w Sulisławiu. W 1978 roku zrujnowany zabytek przeszedł pod kontrolę Ministerstwa Spraw Wewnętrznych, które przeprowadziło kompleksowy remont. Po renowacji budynek został przekształcony w sanatorium podlegające Komendzie Wojewódzkiej Milicji w Opolu.

Po okresie nieużywania, od roku 2000 pałac zaczął ponownie podupadać.

W latach 2000-2006 pałac pozostawał niezagospodarowany. W 2005 roku, zabytek wystawiono na sprzedaż za 750 tysięcy euro, a transakcja doszła do skutku rok później. cały kompleks, obejmujący pałac, folwark i park, został zakupiony przez Towarzystwo Inwestycyjne BTA, warszawskiego dewelopera. W 2009 roku przeprowadzono intensywne prace renowacyjne, przywracając pałacowi jego dawny blask. Pałac przeszedł kompleksową restaurację i został uroczyście otwarty w 2012 roku. Obecnie pełni funkcję ekskluzywnego pięciogwiazdkowego hotelu i spa, a także oferuje wykwintną restaurację. W 2014 roku oddano do użytku odrestaurowany folwark, który również został przekształcony w hotel oraz restaurację.

Hotel „Pałac Sulisław” zyskał prestiżową przynależność do Hotele Historyczne w Polsce, co podkreśla jego unikalny charakter i historyczne dziedzictwo. W pałacu działa również Centrum Jogi i Ajurwedy

Opis obiektu:

Pałac w Sulisławiu, usytuowany w południowo-wschodniej części miejscowości, otoczony parkiem i ogrodzeniem z murowanym budynkiem bramnym (od strony południowej) z ostrołukowym przejazdem flankowanym wieżyczkami. Zabudowania folwarczne, obecnie przekształcone w kompleks hotelowy, rozlokowane są na zachód od pałacu. Długim brukowanym podjazdem ciągną się wzdłuż elewacji zachodniej i częściowo północnej.

Budynek pałacu, wzniesiony z cegły, przybiera formę wydłużonego prostokąta z licznie występującymi ryzalitami, wieżami, wieżyczkami i dobudówkami. Oryginalna dwukondygnacyjna struktura została rozszerzona o trzecią kondygnację. Dominującym elementem jest pięciokondygnacyjna wieża, umiejscowiona w wschodnim narożniku elewacji południowej. Dach pałacu, dwupołaciowy, zdobią liczne szczyty uskokowe i krenelaże z kwiatonami.

Elewacje pałacu prezentują bogatą ornamentykę, z wykorzystaniem neogotyckich motywów dekoracyjnych. Ryzality, szczyty i detale architektoniczne nadają budynkowi zróżnicowany charakter. Otwory okienne, urozmaicone różnymi kształtami i wielkościami, dodatkowo podkreślają rytm elewacji. Wejście główne, zlokalizowane w południowej części fasady, poprzedza ganek, flankowany dwoma ryzalitami zwieńczonymi szczytami. Fasada zachodnia składa się z trzynastu osi, a na jej końcu znajduje się taras z balustradą i wieżą trójkondygnacyjną.

Elewacja od strony parku (wschodnia) zdobi drewniana weranda o formach neogotyckich, dodając uroku architektonicznego. Elewacja północna jest trójosiowa, natomiast elewacja południowa ma cztery osie, z czworoboczną wieżą w narożniku wschodnim, zwieńczoną blankami i krenelażem.

Wnętrza pałacu zachowały się fragmenty oryginalnego wyposażenia, takie jak ceramiczne obudowy kominków i części parkietów, przywrócone do życia w ramach renowacji. Przestrzenie wewnętrzne zostały dostosowane do funkcji hotelowej, tworząc harmonijną równowagę między historycznym charakterem a nowoczesnym przeznaczeniem obiektu.

styl architektoniczny: neogotyk

architekci:

budowa : II połowa XIX w.

dostępność obiektu: obiekt dostępny

Forma ochrony: Rejestr zabytków, Ewidencja zabytków

pałac, nr rej.: A-2025 z 2.05.1977

park, nr rej.: A-76/83 z 1.08.1983

lokalizacja: 50°41′32″N 17°18′16″E

linki: